تراکنش پرداز

فن آوري سنجش پاسخ برنامه

مدیریت مؤثر در ظرفیت و کارآیی یک زیرساخت IT بر پایه توانایی در جمع آوری و تحلیل اطلاعات عملکرد سیستم استوار است. اطلاعاتی همچون :

1. نحوه بهره برداری از منابع

2. حجم فعالیتهای انجام شده

3. پاسخ زمانی سیستم

در سالهای آغازین استفاده از کامپیوتر، بین سالهای 1960 تا 1970 ، سیستمهای کامپیوتری اثرات چشمگیری بر روی کسب و کار های مختلف گذاشتند.و در دهه 80 با توسعه همه جانبه کامپیوتر های خانگی دنیا شاهد اثرات بیشتری بود. سودآوری خیلی از سازمانها و حتی شرکتهای کوچک بر اساس منفعت غیر مستقیم در استفاده از فن آوری جدید سیستمهای کامپیوتری شکل گرفت. در دهه 90 بیشترین امتیاز نصیب شرکتهایی شد که شبکه کامپیوتری را به خدمت گرفتند. شبکه های کامپیوتری مشتمل بر کامپیوتر های شخصی، ایستگاههای کاری، کامپیوتر های قوی اشتراکی، پایگاه های داده بزرگ و شبکه بود. روی این مجموعه برنامه های کاربردی اجرا شده و خدمات مختلفی ارائه می شد.

این برنامه های کاربردی برای سازمانها موقعیت بی سابقه ای را فراهم می کردند تا بتوانند هم تعداد مشترکین خود را افزایش دهند و هم خدمات بهتری در اختیار بگزارند. از آنجا که نوع و سطح خدمات نقاط کلیدی برای موفقیت در بازار میباشند،برنامه های کاربردی به سمت بهره وری بیشتر، قابلیت انعطاف بالاتر و پاسخدهی مناسبتربه نیازهای سازمان ارتقاء یافتند. بدلیل اهمیت بالای برنامه ها ، سیستمهای زیر ساخت و شبکه های کامپیوتری مورد توجه خاصی قرار گرفتند. این برنامه ها با برنامه های نسل قبل تفاوت اساسی داشتند و وابستگیشان به سیستمهای گسترده در نقاط جغرافیایی مختلف بیشتر بود.مجبور بودند از شبکه های مختلف بگذرند و تکنولوژیهای متنوعی را استفاده کنند و تنها با شناخت یک سیستم و یک تکنولوژی امکان بررسی و تحلیل عملکرد برنامه وجود نداشت.

و نهایتاً امروزه بر پایی یک تجارت بدون بکارگیری سیستمهای کامپیوتری، شبکه و نرم افزار غیر قابل تصور است.در سراسر دنیا اطلاعات توزیع و جستجو میشوند، ارتباطات مختلف برقرار شده و مبادلات تجاری صورت میگیرد. روز به روز کامپيوتر ها سریعتر، کوچکتر و ارزانتر می شوند. شبکه ها به سمت سرعت بیشتر، با ظرفیت بالاترو امن تر درحرکتند.صنعت نرم افزارنیز برای جوابگویی هر چه بیشتر به نیازها در تکاپو بوده و پیشرفتهای تکنولوژیکی زیادی را تجربه کرده است. در مجموع ساختار های IT دچار پیچیدگی زیادی شده اند. و وابستگی شرکتها نیز بیشتر شده است.

از دید کاربر پیچیدگی برنامه و زیر ساخت مهم نیست ، مهم عملکرد سیستم است. لذا در نگهداری یک سیستم بایستی جوابهای مشخصی برای سئوالات زیر داشته باشیم:

1. آیا تراکنشها با موفقیت اجرا میشوند؟

2. اگر تراکنشی ناموفق بود دلیل اصلی آن چیست؟

3. کاربر چه پاسخ زمانی را تجربه میکند؟

4. کدام یک از تراکنشهای فرعی سبب کندی تراکنش کاربر می شود؟

5. گلوگاهای عملیاتی کجاست؟

6. چه کسی از برنامه استفاده می کند؟

7. چه تعداد از کدام تراکنش در حال استفاده است؟

8. چطور می توان برنامه کاربردی و محیط اجراء را تنظیم نمود تا عملکرد بهتر و قویتری داشته باشیم؟

در سال 1996 فن آوری جدیدی در صنعت فناوری اطلاعات به نام "فن آوری سنجش پاسخ برنامه" معرفی شد که میتواند سازمانها و شرکتها را در پاسخگویی به سئوالات فوق یاری دهد. با استفاده از این فن آوری تعیین عملکرد یک برنامه از حالت کیفی و حسی خارج شده وعملکرد بصورت کمی بررسی ومدیریت میشود. و با تعريف یک سری شاخص قابل اندازه گیری کارآیی برنامه با دقت بیشتری کنترل می شود.

هرچند فن آوری برای هر برنامه کاربردی قابل استفاده است ولی کاربرد آن بیشتر برای سیستمهایی با ساختار تراکنشی و برنامه های توزیع شده است.

برای نمونه کمپانیهایی که در برنامه های خود از این فناوری استفاده کرده اند عبارتند از:

BGS, BMC, The Boeing Company, Boole & Babbage, Candle, Citicorp, Compuware, Hewlett Packard, IBM, Landmark, Novell, Oracle, SAS, SES, Sun, Tivoli Systems, Unify وWells Fargo

در یک ساختار فناوری اطلاعات مجموعه ای از محصولات کمپانیهای مختلف و یک سری برنامه های خاص سازمان وجود دارد که بعضی برنامه ها متمرکز و بعضی دیگرجزء برنامه های توزیع شده هستند. در این صورت فن آوری را باید "فن آوری سنجش پاسخ سیستم " بنامیم. و برای دستیابی به اهداف کاری تعیین شده بایستی کل مجموعه به این فن آوری مجهز شوند. در غیر این صورت برنامه های تولید شده داخلی همچون نقاط کوری برای مدیریت سیستم خواهند بود.